कोई दिन गर ज़िंदगानी........

ग़ालीब

कोई दिन गर ज़िंदगानी और है
अपनें जी में हमने ठानी और है

असेल अजून आयूष्य कदाचित थोडे
पण आमच्या मनात काही वेगळेच आहे...
(आयूष्य संपवायचे ?.....)

आतश-ए-दोज़ख में, यह गर्मी कहाँ
सोज़-ए-ग़महा-ए-निहानी और है

या नरकातल्या चितेत नाही ती उब थोडी,
माझ्या आंतरिक दु:खाची बातच काही और आहे
(ती नरकातील अग्नीपेक्षा जास्त दाहक आहे )

बारहा देखी हैं उनकी रंजिशें
पर कुछ अबके सरगिरानी और है

त्यांची चिडचिड बर्‍या वेळा बघितली आहे
पण यावेळचा राग काही आगळाच आहे....

दे के ख़त, मुँह देखता है नामःबर
कुछ तो पैग़ाम-ए-ज़बानी और है

पत्र हातात देतांना माझ्याकडे तो बघत आहे
बहुदा त्याला मला अजून काही सांगायचे आहे.....

क़ाते-ए-आमार, हैं अक्सर नुजूम
वह बला-ए-आसमानी और है

आमच्या नशिबात ग्रह तार्‍यांचा जुलूमच आहे,
पण ही स्वर्गीय संकटे काही विचित्रच आहेत.

हो चुकीं 'ग़ालिब' बलाएँ सब तमाम
एक मर्ग-ए-नागहानी और है

हे “गालिब” सगळी संकटे आता टळली आहेत,
नशिबाने फक्त आता एकच बाकी आहे.....
(मृत्यू)

जयंत कुलकर्णी

वो सांस हूं, लबोंपे जो आया नही अभी.....

रफीसाहेबांची अनेक गैरफिल्मी गाणी आपल्याला माहीत आहेत, असतील. त्याची मजा काही औरच आहे. मुख्य म्हणजे कमीत कमी संगीत व ह्रदयाला भिडणारा त्या गाण्यांचा अर्थ आणि सरळ ह्रदयात एखादी सुरी उतरावी तसा मनाला भिडणारा साहेबांचा आवाज...... त्यातच त्या गाण्यात  भावनांची तडफड असेल तर ते गाणे खरच ह्रदय कापत जाते. असेच एक गाणे....
संगीत : खय्याम १९४५.

वो सांस हूं,
लबोंपे जो आया नही अभी
आया नही अभी....
वो दर्द हूं जो दिलमे समाया नही अभी...
समाया नही अभी...
आता है ग़ुफ्तगू का खलिफा निगाहको...
ये मुज्दा तो मैने दिखाया नही अभी...
दिखाया नही अभी.....
लब्जोंमे आ रही है मेरे दिलकी धडकने..
पहलूमें तुमने मुझको बिठाया नही अभी..
बिठाया नही अभी...
क्यु तंग गया....
हुरूरे बुलंदीसे आसमान.....
सिजदे को मैने सर को झुकाया नही अभी...
झुकाया नही अभी...
वो सांस हूं.........

शेवटाला जाण्याची प्रत्येकाचीच धडपड असते. पण अपूर्णत्वाचा शाप हा सगळ्यांना कुठल्याना कुठल्या स्वरूपात छळतच असतो.  म्हणून शायर म्हणतोय मी तर असा श्वास आहे की तो अजून ओठावरपण आलेला नाही. तेवढ्यातच माझा हा छळ होतोय. याच्या वेदनासुध्दा माझ्या ह्रदयात भरल्या नाहीत तोच माझी जायची वेळ झाली ?
माझ्या शब्दांचा अर्थ अजून माझ्या नजरेत उमटतोय, ही शुभवार्ता मी अजून कोणाला दाखवलीही नाही. खलिफा म्हणजे प्रतिनिधी (माझ्या विचारांचे प्रतिनिधी माझे शब्द). निगाह म्हणजे नजर आणि मुज्दा म्हणजे असा शुभ शब्द
की जो पहिल्यांदा उमटतो किंवा लिहीला जातो. जसा आपला " श्री ".
आता माझ्या ह्रदयाची धडधड माझ्या शब्दावाटे बाहेर पडेल ( जन्म ) आणि तू तुझ्या मांडीवर मला अजून बसवलेपण नाहीस ( मोठे होणे) तेवढ्यात हे परमेश्वरा घेऊन जायची कसली घाई ?
 हे परमेश्वरा, तू एवढा का वैतागला आहेस या दुनियेला ? मी अजून तुझ्या प्रार्थनेसाठी माझे मस्तक झुकवलेले पण नाही...... सिजदा म्हणजे प्रार्थना...

अजून चांगला अर्थ लावता आला तर आपले स्वागत आहे.

जयंत कुलकर्णी.
येथे ऐका....